نقد فیلم تنت TENET

فیلم کلا داستان ورود یک مامور کارکشته به پرونده ای برای نجات جهان است.واشنگتن مامور سیاه پوست کار کشته اولین بار در ماموریت تئاتر کیف با پدیده زمان مع مواجه می شود.ماموریتی که پایانی نافرجام و مرگ ساختگی برای او رقم می زند تا او را به ماموریتی بزرگتر توسط سازمانی مرموز به نام تنت بفرستند.او برای این ماموریت سراغ پتینسون می رود و داستان آغاز می شود.فیلم ما و قهرمانش را بدون اطالاعات اصلی به صحنه نبرد می فرستد تا آرام آرام داستان را کشف کند.

اکشن فیلم بسیار استادانه است و صحنه های آن بسیار خوب پرداخت و فیلمبردازی شده است.البته شخصیت پردازی ضعفهایی دارد و حتی به اندازه یک فیلم اکشن جیمز باندی هم پرداخت نشده اند.این ضعف آشکار فیلم است.انگیزه ها و دلایل اعمال خیلی روشن نیست و این به جذابیت فیلم لطمه می زند.اما این به معنی فاجعه نیست چون فیلم پیچشها و معماهای خود را دارد و این به فیلم جذابیتی نسبی می دهد.

به مرور قهرمان به اطلاعات پنهان دست می یابد و سعی می کند روند را تغییر دهد تا آنچه می خواهد  تحقق یابد و به پایان فیلم برسد.فیلم تقریبا هویت پنهان پتینسون و نقش آینده واشینگتن در تنت را مشخص می کند.پایان فیلم از لحاظ اکشن مناسب و از لحاظ داستانی متناسب است.

باید پذیرفت فیلم جزو فیلمهای عالی نولان نیست و کیفیتی در آثار نولان متوسط دارد اما این نافی ارزش یک فیلم نسبتا پر فورش نیست.بیشک اگر شرایط کرونایی جهان نبود فیلم فروشی نزدیک یک ملیارد دلار را تجربه می کرد ولی با همه شرایط فیلم فروشی مناسب داشته است.

البته من باید بگویم ایده زمان مع برعکس فیلمهای قبلی نولان در بافت فیلم تنیده نشده و فقط عاملی برای جذابیت باقی مانده و این در مقیاس نولان یک ضعف است.

در کل فیلم به عنوان اکشنی علمی تخیلی اثر قابل قبولی ایست که می توانست اثر بسیار بهتری هم باشد اما دیدن آن جذاب است.بر خلاف نظر رایج هم فیلم اصلا پیچیده نیست و کاملا ساده است و حتی در یک بار دیدن هم همه معماهایش قابل درک است.

برترین فیلمهای سال 2018 از نگاه شخصی

نقدی بر فیلم پسران میان درختان ساخته نیکولاس ورسو

نقد فیلم 15 و 17 دقیقه به پاریس ساخته کلینت ایستوود

خالق فیلم‌های دیوانه‌ای از قفس پرید، رگتایم، آمادئوس و اشباح گویا – میلوش فورمن- درگذشت

نقد و بررسی دو فیلم پست(استیون اسپیلبرگ) و من تونیا(کریگ گیلسبی)

نقد فیلم شکل آب ساخته گیلرمو دل تورو

نقدی بر سه فیلم سال 2017