نقد فیلم Tokyo Ghoul 2017

انیمه هاو مانگاهای ژاپنی هر روز عمیقتر پر معناتر و رادیکالتر می شوند و در آنها پرسشهای بنیادی بشر موج می زند.

فیلم توکیو غول برمبنای یک مانگا و سپس انیمه آن که یکی از مهمترین مانگا-انیمه های تاریخ این ژانر است ساخته شده است.

توکیو غول یک مجموعه مانگا خیال‌پردازی تیره‌وتار ژاپنی که توسط سوئی ایشیدا نوشته و مصورسازی شده است و بوسیلهٔ انتشارات شوئیشا از ۸ سپتامبر ۲۰۱۱ تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۴ در مجلهٔ ویکلی یانگ جامپ منتشر می‌شد. دنباله‌ای از اکتبر ۲۰۱۴ در همان مجله شروع به انتشار شده است.

یک مجموعه تلویزیونی انیمه ۱۲ قسمتی نیز توسط استودیوی پیرو از روی نسخه مانگا آن ساخته شده، که برای اولین بار در شبکه توکیو ام‌ایکس از ۳ ژوئیه ۲۰۱۴ شروع شده و تا ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۴ ادامه داشت. فصل دوم این سری نیز که مستقیماً دنبالهٔ فصل نخست است، از ۸ ژانویه تا ۲۶ مارس ۲۰۱۵ در شبکه توکیو ام‌ایکس پخش شد. خبر ساخت فیلمی سینمایی به همین نام نیز بر اساس نسخه مانگا و به کارگردانی کنتارو هاگیوارا در ژوئن ۲۰۱۶ اعلام شد. توکیو غول (به انگلیسی: Tokyo Ghoul) یک فیلم اکشن ترسناک ژاپنی است که برگرفته از مجموعه مانگایی به همین نام اثر سوی ایشیدا است. این فیلم به کارگردانی کنتارو هاگیوارا و هنرپیشگی ماساتاکا کوبوتا، فومیکا شیمیزو و یو آئویی است. توکیو غول توسط استودیو شوچیکو در تاریخ ۲۹ ژوئیه ۲۰۱۷ در کشور ژاپن به نمایش درآمد.

داستان دربارهٔ پسری ۱۸ ساله به نام کن کانکی است که با دختری به نام ریزه که هر دو همسن هستند و در خواندن کتاب با یکدیگر تفاهم دارند، در کافه‌ای که معمولاً به آنجا می‌رود آشنا می‌شود. کانکی غافل از اینکه ریزه یک غول (موجودات مرموزی شبیه به انسان که در پی شکار و خوردن گوشت انسان‌ها هستند) است مورد حمله او قرار می‌گیرد، اما در پی ناباوری کانکی جان سالم بدر می‌برد و به شدت مجروح می‌شود. پس از انتقال کانکی به بیمارستان، از آن غول بر روی او پیوند اعضا انجام می‌گیرد. پس از به هوش آمدن، کانکی در می‌یابد که خود او نیز تبدیل به یک نیمه‌انسان نیمه غول شده و در دنیایی که دیگر انسان‌ها در بالاترین زنجیره غذایی قرار ندارند گرفتار می‌شود.

فیلم اثرجذاب و سرگرم کننده است مسلماً به خاطر زمان کمترش نسبت به انیمه توان نمایش همه جزئیات و فضای اثر اصلی را ندارد اما با توجه به بضاعت کارگردان و عواملش نسبتاً موفق بوده است.جلوه های ویژه مینیمال اثر فضایی خودمانی ترو  قابل قبولتر به اثر داده است.

اما مسئله اصلی اثر این است که اصولاً انسانیت و تمدن چیست و چرا انسان آن را منحصر به خود می داند.منظور از انسانیت همه نظام فکری و ارزشهایی است که در قالب این کلمه تعریف می شود و نه موجودیتی که خالق آن است.اگر موجوداتی هوشمند اجتماعی و نظام مند موجود باشند که ساختار فیزیولوژیک  آنها ما انسانها را به زنجیره غضایی آنها بدل کند همانطور که ما از موجودات مادون خود تغذیه و استفاده می کنیم آنوقت ارزشهای ما چه معنایی خواهد داشت.آیا آنها حق ندارند همان راه ما در سیر خود بروند و با ما مشابه خود ما در برخورد با موجودات دیگر برخورد کنند.داستان با قرار دادن کن کانکی میان این دو دنیای متقابل و متضاد ما را به عمق این پرسشها می برد و این پرسش در هر برخود و تضاد منافع این دنیایی بین دو نظام با هر رویکردی هم قابل ارجاع است.

این پرسشها و ارجاعات در فیلم بصورتی ضمنی ولی در انیمه و مانگا بصورتی بسیط تر عنوان شده است.

انسانها در مبارزه به ظاهر محقانه خود بیرحمانه غولها را شکار می کنند همانطور که غولهایی این کار را می کنند.کن اما با تجربه ای دوگانه متوجه می شود هر دو طرف راه خطایی می روند و باید تعادل و تعاملی میان دو دنیا ایجاد کرد هر چند تلاش او بیشتر به شکست می انجامد چون تضاد بسیار شدید است.این نوع تضاد را امروزه هم در بسیاری از موضوعات می توان دید که جهان ما را در بر گرفته اند مثل تضاد دین و دنیا یا تضاد سنت و مدرنیته و یا تضاد ساده تر جهان گرایی و ناسیونالیسم که به خاطر تضاد منافع بسیار همیشه با سوی خشونت لجام گسیخته و ویرانگری می روند که جز ویرانه سوخته بهایی ندارند.ما هم مثل کن میان این دنیاها گیر کرده ایم و چون موجوداتی دو وجهی و چند ساحتی هستیم یا مثل بعضی غولها و آدمها با پذیرش یک دیدگاه بیرحمانه در راه آن گام بر می داریم و یا برای نپذیرفتن این دیدگاه های یک طرفه میان دنیاها گیر می کنیم آسیب می بینیم  و درد می کشیم و یا حتی بدتر یا دیوانه می شویم و یا خودکشی می کنیم و یا علارغم میلمان برای رهایی موقتی از فشار و ترس و درد مثل بقیه می شویم که خواهی نشوی رسوا همرنگ جماعت شو.

توکیو غول شاید یک محصول سرگرم کننده تحریک آمیز و به ظاهر پر رنگ و لعاب و خشن است اما در دل خود سؤالهای بنیادینی دارد.

برترین فیلمهای سال 2018 از نگاه شخصی

نقدی بر فیلم پسران میان درختان ساخته نیکولاس ورسو

نقد فیلم 15 و 17 دقیقه به پاریس ساخته کلینت ایستوود

خالق فیلم‌های دیوانه‌ای از قفس پرید، رگتایم، آمادئوس و اشباح گویا – میلوش فورمن- درگذشت

نقد و بررسی دو فیلم پست(استیون اسپیلبرگ) و من تونیا(کریگ گیلسبی)

نقد فیلم شکل آب ساخته گیلرمو دل تورو

نقدی بر سه فیلم سال 2017