نقد و بررسی سه فیلم

فیلم اول این پست فیلم  The Fall محصول 2006 ساخته تارسم سینگ هندی تبار با فیلمنامه ای از دنی گیلروی است.فیلمی در ستایش سینما و زندگی که از همان اولین باری که دیدمش به یکی از محبوب ترین فیلمهام تبدیل شد.داستان به زیبایی داستانی کودکانه را در قالبی حماسی و سورئال ترکیب کرده تا روایت شگفت از سینما و اهمیت زیستن را روایت کند.بدلکار دل شکسته از خیانت معشوق برای عملی ناشی از ناامیدی بدلکاری خطرناکی می کند و بشدت آسیب می بیند.در بیمارستان با کودک مهاجر یتیم مواجه می شود که پدرش و خانه اش را در خشونتهای در کشوری دیگر از دست داده است.مرد ناامید برای دستیابی به داروی برای خودکشی داستانی را برای کودک سر هم می کند اما از جایی داستان خود راه خود را می رود و روایت تمثیلی زندگی مرد می شود اما روایت در اختیار راوی نمی ماند راوی زیر فشار احساسی کودک داستانی دگرگون می یابد.مرد ناامید بزور به زندگی بر می گردد.بیشتر فیلم نمایشی تمثیلی و استعاری است اما احساسات و شور در آن موج می زند.موسیقی فیلم بسیار درخشان و در خدمت روح اثر است که البته بیشترش انتخابی است ولی انتخابهایی بسیار درست.صحنه کنکاش دخترک که برای تهیه قرص مرد دوباره آسیب دیده و مرد در هم شکسته اوج فیلم است کودک از زندگی می گوید و مرد از مرگ تا جایی که مرد وقتی لبخندهای بینندگان فیلمش را می بیند به پوچی اندوهش و اهمیت زندگی در نمایش و سینما می رسد.پایان فیلم کودک در همه فیلمهای شمایل مرد را می بیند.شاید آنها همان مرد نیستند چون ما دیده ایم که مرد بشدت آسیب دیده بود اما برای کودک او تمثیلی از وطن پدر و زندگی است که حالا تا ابد زنده می ماند.سینما برای امثال من مثل تنفس و زندگی است که رد رجسم بیجان واقعیت روح زندگی خیال انگیز را وارد می کند.

فیلم بعدی باز هم فیلمی است که برای من فیلمی شخصی شد برای درد روحهای آسیب دیده در نوجوانی و کودکی.فیلم Daniel Isn't Real محصول 2019 ساخته برایان دلیوو داستان روح آزرده کودکی است که در پایان به تراژدی ختم می شود.کودک خیال پرداز تنها ی روانپریش به دوستی خیالی روی آورده است اما همین مادر روانپریش او را مجبور می کند دوستش را با زندانی کردن رها کند.سالها بعد او آن زندان را باز می کند اما دوست ذهنی امروز خشمی ویرانگر است که همه چیز را می سوزاند.هر پند داستان بیشتر ترسناک است اما تمثیلی از انسداد خیال بزور واقعیت است آن هم توسط واقعیتی که خود اصلا منطقی و عاقلانه نیست.پسر قهرمان در جدال با خود سرکوب شده ناکام می ماند و زندگی را می باید تا زندگی دختری که دوست دارد نجات دهد.فیلم شاید خیلی مهم به نظر نرسد اما هسته ای قابل توحه دارد و تلاشی شریف در ساخت اثری متفاوت است.بازی بازیگر اصلی اندرو بریجز قابل توجه است.

فیلم سوم برای من تبدیل به یکی از بهترین داستانهای علمی تخیلی تاریخ سینما شد.فیلم The Man from Earth محصول 2007 ساخته ریچارد شانکمن اثری درخشان است که بدون هیچ عنصر تخیلی و جلوه ویزه از دل داستانی گفتگو محور اثری در خشان علمی تخیلی خلق کرده است.استاد بعد ده سال کارش ترک می کند تا برود.همکارانش برای وداع و کنجکاوی دلیل این کار به مهمانی وداع می آیند.از دل گفتگوها و بر اثر میلی آنی مرد داستانی از مردی چند هزار ساله را روایت می کند که نمی میرد و در دهه چهارم زندگی اش قفل شده است.دیگران از مناظر خود داستانش را به چالش می کشند و سرانجام روانشناسی پیر را فرا  می خوانند تا او راز بگشاید.او از تاریخ و مذهب راز گشایی می کند.همه در رد او در می مانند.تا جایی که به باور می رسند و این بنیان فکریشان را در هم می ریزد.مرد احساس می کند آنها ممکن است دچار آشفتگی زیادی شوند پس پا پس می کشد و ادعا می کند کلش داستانی صرف بوده تا دوستان آرام شوند.وقتی همه می روند روانشناس پیر ناگهان بر اساس سخنی مرد را از کودکی بیاد می آورد و بر اثر حمله قلبی  جان می بازد.استاد که می خواسته تنها برود بعد از این مرگ تصمیم می گیرد با زنی که جذبش شده ادامه دهد با وجود آنکه می داند او هم خواهد مرد و او باقی می ماند.فیلم بیشتر گفتگو محور است اما بخوبی پرداخت شده و چکشهای فیلم بخوبی عمل می کنند.در پایان فیلم انسان به این نتیجه می رسد هیچ چیز قطعی خارج از آزمون و استدلال نیست و بسیاری از قطعیات ما براحتی ممکن است فرو ریزند.ما در دنیایی خود ساخته بر اساس تصوراتمان زندگی می کنیم و وقتی این تصورات تهدید می شود براحتی فرو می ریزیم حتی دانشمندترین انسانها هم از این تله ذهنی بری نیستند.

برترین فیلمهای سال 2018 از نگاه شخصی

نقدی بر فیلم پسران میان درختان ساخته نیکولاس ورسو

نقد فیلم 15 و 17 دقیقه به پاریس ساخته کلینت ایستوود

خالق فیلم‌های دیوانه‌ای از قفس پرید، رگتایم، آمادئوس و اشباح گویا – میلوش فورمن- درگذشت

نقد و بررسی دو فیلم پست(استیون اسپیلبرگ) و من تونیا(کریگ گیلسبی)

نقد فیلم شکل آب ساخته گیلرمو دل تورو

نقدی بر سه فیلم سال 2017