نقد کوتاه فیلم خروج ابراهیم حاتمی کیا

بعضی ها فکر می کنند سینمای ایران بهترین سینمای جهانه پس مشهورترین کارگردانهاش باید مرتب شاهکار خلق کنند.حاتمی کیا در مختصات مخصوص سینمای ایران قطعا از بهترین هاست اما نباید اون با کارگردانهای بزرگ جهان مقایسه کرد.بله حاتمی کیا مثل همه بزرگان سینمای ایران با پیری افت کرده اما هنوز از خیلی از جوانهای همین سینما سرپاتر است.حداقل فیلمهاش قهرمان،گرما و شیمی دارد.بسیاری از فیلمهای سینمای ما یعنی چیزی حدود 90 درصد (میدونم فاجعه است) بلافاصله بعد دیدن فراموش می شن و اگه فقط یک هفته بعد بخواهید دوباره مجبور به دیدنشون بشید دیوانه می شوید.

فیلم قبلی حاتمی کیا به وقت شام به دلایل قبلا ذکر شده در همین وبلاگ فاجعه بود اما خروج قطعا فیلم خوبی است.شاید شاهکار نباشد اما فیلمی است که ازش دوبار دیدن را دارد.کارگردان یک قهرمان ملموس اینجایی و صمیمی خلق کرده که بازی بسیار خوب قریبیان به اون عمق مناسبی داده است.بازی پناهی ها در نقص یک قهرمان زن خیل  خوب توی فیلم نشسته زنی که اول با دلخوری عمیق با قهرمان راه می افتد ولی به مرور به درک متقابل می رسند تازه شمایل این زن با اون مهربانی همراه با تلخکامی خیلی خوب دراومده بود.

بازیگران مکمل خیلی خوب از پس نقشاون بر اومدند و تنها ایراد فیلم حضور شریفی نیا و شمایل تکراری حاجی بازاری وارش بود که کاش یک نفر دیکه مثلا الماسی این نقش بازی می کرد.

فیلم قطعا یک کمدی بود و این لحن کمیک عمدی بوده است.کارگردان داشته مسئله مهمی و حساسی را به مسئولان گوشزد می کره و نمی توانسته مثل آژانس شیشه ای صریح و تلخ باشد چون آن وقت فیلم هرگز رنگ اکران نمیدید و تازه با این همه ملاحظه اینهمه مورد هجوم تبازان قرار گرفت.فیلم مدارد هشدار می دهد اگر امسال این بی عدالتی ها ادامه یابد و نیتی عمومی مردم در نظر گرفته نشود روزی مردم همه گذشته خود را رها می کنند و دست به خروجی بنیان کن می زنند که تمام آنچه ساخته شده را فرو می پاشد.حفظ این نظام بر اساس نظر کارگردان فقط بر مبنای عدالت است و نه خون و دین و شعار که سالهاست برایش استفاده شده است.

فیلم یک هشدار ملایم است اما در دورانی گوش شنوا برای مردم در هیچ جای جهان موجود نیست و همه مجبور به فریاد و خشم هستند شاید برخلاف باور حاکمیت یکی از همین پیروان سرسخت حکومت علمدار نابودی آن شود.

برترین فیلمهای سال 2018 از نگاه شخصی

نقدی بر فیلم پسران میان درختان ساخته نیکولاس ورسو

نقد فیلم 15 و 17 دقیقه به پاریس ساخته کلینت ایستوود

خالق فیلم‌های دیوانه‌ای از قفس پرید، رگتایم، آمادئوس و اشباح گویا – میلوش فورمن- درگذشت

نقد و بررسی دو فیلم پست(استیون اسپیلبرگ) و من تونیا(کریگ گیلسبی)

نقد فیلم شکل آب ساخته گیلرمو دل تورو

نقدی بر سه فیلم سال 2017